Charakter pisma, nazywany również stylem pisma, to złożone pojęcie, które dotyczy wielu aspektów związanych ze sposobem pisania. Nie ogranicza się on jedynie do kształtu liter, ale zawiera w sobie bardzo subtelne elementy. Sumarycznie definiują one sposób, w jaki ktoś wyraża myśli w formie pisanej.
Wiele stylów pisma
Istnieje wiele różnych stylów pisma, z których każdy ma swoje cechy charakterystyczne. Na przykład pismo drukowane, pochyłe, techniczne czy ozdobne. Ale to nie wszystko… Charakter pisma to zbiór zakodowanych, indywidualnych cech autora. Mam na myśli pismo odręczne. Tutaj indywidualne cechy pisma obejmują zwłaszcza kształt liter, ich nachylenie, rozmiar, a nawet siłę nacisku, z jaką autor pisał tekst. Przykładowo osoba energiczna pisze zwykle dość szybko, co najczęściej skutkuje pismem niechlujnym, w tym przerywanym rysunkiem liter. Natomiast osoba spokojna pisze na ogół wolniej, staranniej i mocniej rysując litery, co przekłada się na czytelność tekstu.
Charakter pisma to nie tylko sposób pisania
Charakter pisma ma również swoje znaczenie między innymi w grafologii. Jest to dziedzina psychologii, która zajmuje się analizą osobowości i identyfikacji w oparciu o tekst. Jak już wspomniałem powyżej, charakter pisma ujawnia pewne indywidualne cechy jego autora. Taka wiedza ma zastosowanie między innymi w kryminalistyce. Ale też, dzięki pozyskiwanej informacji, coraz więcej wiemy o naszych przodkach, których manuskrypty zachowały się i służą nauce. Choćby genologii, o której pisałem już wcześniej w opracowaniu pod tytułem Genologia literacka – geneza i przedmiot badania. Tak więc, naukowcy przybliżają nam wielkie postaci, badając zachowane rękopisy, a często także pisane ich ręką listy.
Żeby lepiej zrozumieć, co mam na myśli, posłużę się dwoma przykładami. Pierwszy z nich to Leonardo da Vinci. Jego pismo było bardzo charakterystyczne i trudne do odczytania. Niemniej pozostawił po sobie liczne notatki zawierające teksty i szkice. Jest w nich wiele szczegółów, takich jak odwrócone lub lustrzane litery. Między innymi na ich podstawie naukowcy spróbowali zbudować portret osobowościowy tego wielkiego artysty i uczonego.
Za drugi przykład może posłużyć Albert Einstein. Jego charakter pisma jest dość nieregularny i niekiedy chaotyczny, co świadczy o złożonym sposobie myślenia. Pióro tego geniusza fizyki często wędruje po brzegach kartek rękopisów, „kładąc się” pismem pochyłym.
Podsumowując, charakter pisma to nie tylko sposób pisania, ale przede wszystkim forma wyrazu, odcisk tożsamości i ukryta mapa osobowości.
(PK)