Historie ludzi, którzy pokonali ogromne trudności, by osiągnąć sukces, zawsze budzą zainteresowanie i podziw. Dlaczego postanowiłem o tym napisać…? Uważam, że opowieści tego typu są inspirujące i pouczające. Zatem, czy znane są przypadki, gdy biedni pisarze stawali się ludźmi zamożnymi? Odpowiedź brzmi: tak. Na dowód przytoczę kilka spektakularnych przykładów.
Ciernista droga na szczyt
J.K. Rowling – od zasiłku do fortuny
Bez wątpienia najbardziej znanym przykładem jest brytyjska pisarka J.K. Rowling, autorka serii książek o Harrym Potterze. Zanim Rowling zdobyła sławę, żyła w Edynburgu i jako samotna matka utrzymywała się z zasiłków. Przez pewien czas była tak blisko bezdomności, że ponoć rozważała przeniesienie się z mieszkania do schroniska. Pracę nad pierwszą książką Harry Potter i Kamień Filozoficzny rozpoczęła w kawiarniach. Mogła tam bowiem ogrzać się i zaoszczędzić na rachunkach za prąd. Jej manuskrypt odrzuciło kilkanaście wydawnictw, aż w końcu trafił do wydawnictwa Bloomsbury. Dziś Rowling jest bardzo bogatą pisarką. Nie ma się jednak co dziwić, gdyż wszystkich jej książek sprzedano na świecie ponad… 600 milionów egzemplarzy.
Charles Bukowski – życie na krawędzi
Kolejnym przykładem jest Charles Bukowski, amerykański prozaik i poeta. Największą sławę przyniosły mu powieści, których fabułę opierał w dużej mierze na własnych doświadczeniach życiowych. Przez wiele lat Bukowski żył w biedzie, często bez stałego miejsca zamieszkania. Pracował dorywczo jako listonosz, ale większość czasu poświęcał na pisanie i… picie w tanich barach. Dopiero w wieku 50 lat, gdy wydawca John Martin postanowił zainwestować w jego twórczość, Bukowski stał się literacką sensacją. Jego książki Kobiety oraz Z szynką raz! uczyniły go ikoną kontrkultury. W efekcie pieniądze popłynęły…
Jack London – z ulicy na literackie salony
Amerykański pisarz Jack London, autor takich dzieł jak Zew krwi czy Biały kieł, również zaznał biedy. W młodości pracował jako robotnik, był też złodziejem ostryg, a także podróżnikiem. Doświadczył również bezdomności. Pisanie stało się dla niego ucieczką od trudnej rzeczywistości. Dzięki swojemu talentowi i wytrwałości wspiął się na szczyt literackiej kariery.
Nie tylko biedni pisarze
Powyższe historie pokazują, że nigdy nie należy się poddawać, a wiele zależy od nas samych. Kluczem do sukcesu są: pasja, wytrwałość i wiara w to, że los może się odwrócić. Chyba nie odkryję Ameryki, jeśli dodam, że te trzy wymienione uwarunkowania nie dotyczą tylko pisarzy. Jednym słowem nie da się w życiu wiele osiągnąć bez ciężkiej pracy i przekonania, że to, co robimy, ma sens.
(PK)