fbpx

Proctogyneacology – who should treat? A proposed treatment algorithm

© Borgis - Nowa Medycyna 4/2020, s. 143-150 | DOI: 10.25121/NM.2020.27.4.143

*Małgorzata Kołodziejczak1, Przemysław Ciesielski1, 2, Maja Gorajska-Sieńko2

Streszczenie
Proktoginekologia zajmuje się chorobami zarówno kanału odbytu, mięśni zwieraczy, odbytnicy, przegrody odbytniczo-pochwowej, jak i narządu rodnego u kobiet. Choroby te mogą dotyczyć rozluźnienia struktur dna miednicy i przegrody odbytniczo-pochwowej (wypadanie odbytnicy, pochwy, macicy, enterocele, rektocele), mogą być wynikiem uszkodzeń okołoporodowych, w tym urazów zwieraczy, przetok odbytniczo-pochwowych, endometriozy okolicy zwieraczy i przegrody odbytniczo-pochwowej, proktologicznych chorób zapalnych u ciężarnych, a także popromiennych uszkodzeń odbytnicy związanych z leczeniem nowotworów narządu rodnego. Nie ma ustalonych zasad postępowania dotyczących tematu, jaki specjalista powinien te pacjentki operować. W artykule autorzy podjęli próbę usystematyzowania tego zagadnienia w postaci algorytmu. Kluczowym wydaje się być interdyscyplinarny dialog skutkujący rozwojem zawodowym nas, lekarzy, oraz przede wszystkim sukcesem terapeutycznym i zmniejszeniem ryzyka powikłań pooperacyjnych.

Summary
Proctogyneacology deals with conditions involving the anal canal, anal sphincter muscles, rectum, rectovaginal septum, and the female reproductive tract. They may be due to sagging of the pelvic floor and the rectovaginal septum (rectal, vaginal or uterine prolapse, enterocele and rectocele), perinatal injury, including sphincter damage, rectovaginal fistulas, endometriosis with anal sphincter and rectovaginal septum involvement, proctological inflammatory diseases in pregnancy, as well as radiation-induced rectal damage after gynaecological cancer treatment. There are no set guidelines defining which specialist should operate on these patients. We attempted to systematise this issue in the form of an algorithm. An interdisciplinary dialogue allowing for our professional development and, most of all, therapeutic success and reduced risk of postoperative complications, seems to be crucial.

To jest tylko fragment artykułu. Aby przeczytać całość, przejdź do Czytelni medycznej.