Streszczenia artykułów z komentarzem

Safety and efficacy of high-dose intravenous acyclovir in the management of neonatal herpes simplex virus infection.

Kimberlin D, Lin C, Jacobs R et al;

Celem tego badania było określenie skuteczności wysokich dawek acyklowiru w leczeniu noworodkowego zakażenia wirusem Herpes simplex (HSV).

Do tego badania włączano noworodki w wieku > 28 dni życia z podejrzeniem choroby spowodowanej HSV. Pacjenci byli z zakażeniem ośrodkowego układu nerwowego CNS (n = 28) lub rozsianą postacią choroby (n = 41), oraz nieliczna grupa z chorobą ograniczoną do skóry, oczu lub ust (SEM, n = 10) lub z chorobą o cechach klinicznych wskazujących na zakażenie HSV, ale bez potwierdzenia wirusologicznego (n = 9). Natomiast do analizy skuteczności włączani byli jedynie pacjenci z wirusologicznie potwierdzonym zakażeniem HSV.

Badanie to było otwartą oceną zastosowania dożylnego acyklowiru w dawkach wyższych niż 30 mg/kg//dobę (standardowa dawka zaaprobowana przez FDA). Pierwszych 16 pacjentów otrzymywało średnie dawki (45 mg/kg/dobę), natomiast następnych 72 pacjentów otrzymywało wysokie dawki leku (60 mg/kg/dobę). Acyklowir podawano w 3 dawkach podzielonych przez 21 dni. Noworodki były oceniane prospektywnie podczas trwania terapii oraz wg ustalonego schematu wizyt obserwacji prospektywnej przez pierwsze 4 lata życia dziecka.

Sześciu (21%) z 29 pacjentów otrzymujących wysokie dawki acyklowiru, z chorobą zlokalizowaną w ośrodkowym układzie nerwowym lub zmianami dotyczącymi SEM miało neutropenię. Jedno z 6 dzieci miało całkowitą liczbę neutrofili <500/mm³, a 5 między 500 a 1000/mm³. We wszystkich 6 przypadkach neutropenia ustąpiła w trakcie dalszego leczenia takimi samymi dawkami acyklowiru, oraz nie stwierdzono żadnych jej następstw. Nie stwierdzono żadnych innych działań niepożądanych w badanej grupie dzieci otrzymujących średnie i wysokie dawki acyklowiru, oraz nie stwierdzono żadnych innych odchyleń w badaniach laboratoryjnych związanych z zastosowaniem tego leku.

Odsetek przeżyć wśród pacjentów z rozsianą postacią zakażenia HSV, leczonych wysokimi dawkami acyklowiru, był znamiennie wyższy niż ten stwierdzany w poprzednich badaniach nad standardowymi dawkami leku, z ilorazem szans 3,3. Wśród pacjentów z zakażeniem CNS, odsetek przeżyć był taki sam w grupie otrzymującej wysokie jak i średnie dawki leku.

Celem oszacowania wpływu wysokich dawek acykowiru na przeżycie otwartej populacji noworodków z zakażeniem HSV, wykonano analizę regresji, która wykazała że odsetek przeżyć jest uzależniony od wysokości dawek acyklowiru, przy czym zastosowanie wysokich dawek było związane z wyższym odsetkiem przeżyć. W porównaniu z dawkami średnimi (OR 3,3) pacjenci, którzy otrzymali wysokie dawki acyklowiru mieli granicznie znamienny spadek chorobowości. Po rozgraniczeniu pod względem rozległości zakażenia (SEM w porównaniu z CNS, z zakażeniem rozsianym) i uwzględniając potencjalne czynniki zaburzające ocenę (typ HSV-1 w porównaniu do typu 2, wcześniactwo, zaawansowanie choroby, drgawki), pacjenci leczeni wysokimi dawkami mieli 6,6 raza większą szansę rozwijać się prawidłowo po 12 miesiącach w porównaniu z pacjentami leczonymi średnimi dawkami.

Dane z tego badania potwierdzają stosowność zastosowania 21-dniowego kursu wysokimi dawkami (60 mg/kg/dobę) dożylnego acyklowiru w leczeniu noworodkowego zakażenia HSV ośrodkowego układu nerwowego lub rozsianej postaci choroby. W czasie leczenia acyklowirem należy przynajmniej dwa razy tygodniowo oznaczać leukocytozę. W przypadkach utrzymującej się neutropenii poniżej 500/mm³ należy rozważyć zmniejszenie dawek acyklowiru lub podanie czynnika wzrostu kolonii granulocytarnej.

Comparison of the efficacy and safety of a combination topical gel formulation of benzoyl peroxide and clindamycin with benzoyl peroxide, clindamycin and vehicle gel in the treatments of acne vulgaris.

Leyden J, Berger R, Dunlap F et al;

Nadtlenek benzoilu i klindamycyna stosowane miejscowo, mają udowodnioną kliniczną skuteczność w leczeniu trądzika młodzieńczego. Natomiast spodziewana jest wyższa skuteczność preparatu łączonego nad aktywnością preparatów stosowanych oddzielnie oraz uważa się, że zastosowanie ich łącznie może zmniejszyć odsetek szczepów bakterii opornych na antybiotyk.

Celem tego badania było określenie skuteczności i bezpieczeństwa połączenia nadtlenku benzoilu z klindamycyną w żelu, w porównaniu z zastosowaniem każdego z tych składników oddzielnie oraz w porównaniu z samym nośnikiem żelowym w leczeniu trądzika młodzieńczego.

W tym 10-tygodniowym, wieloośrodkowym badaniu klinicznym, z podwójnie ślepą próbą, wzięło udział 480 pacjentów z umiarkowanie do średnio ciężkiego przebiegającym trądzikiem. Pacjenci losowo przydzielani byli do grupy otrzymującej dwa razy dziennie leczenie – 5% nadtlenku benzoilu z 1% klindamycyną, 5% nadtlenku benzoilu, 1% klindamycyny lub nośnika żelowego.

Stwierdzono znamiennie większą redukcję liczby zmian zapalnych i całkowitej liczby zmian u pacjentów stosujących preparat łączony w porównaniu z tymi, którzy stosowali którykolwiek z 3 preparatów pojedynczych. Także całkowita ocena pacjentów i lekarzy wykazała znamiennie większą poprawę po zastosowaniu terapii łączonej, w porównaniu z preparatami prostymi. Najczęstszym działaniem niepożądanym była sucha skóra, występująca z taką samą częstotliwością w grupie preparatu łączonego jak i w grupie samego nadtlenku benzoilu.

Poprawa skuteczności otrzymana za pomocą łączonej terapii była związana z profilem tolerancji takim jak przy stosowaniu samego nadtlenku benzoilu, powodując, że nowy preparat stał się alternatywną metodą leczenia przeciwbakteryjnego w trądziku młodzieńczym.

A risk-benefit evaluation of aciclovir for the treatment and prophylaxis of herpes simplex virus infections.

Celem tego artykułu jest dokonanie przeglądu i oceny ryzyka i korzyści związanych ze stosowaniem acyklowiru w leczeniu i profilaktyce częstych manifestacji zakażenia wirusem Herpes simplex (HSV) u immunokompetentnych pacjentów oraz u pacjentów z obniżoną odpornością. Informacje uzyskano przez wyszukiwarki Medline.

Wybrane prace były randomizowanymi badaniami klinicznymi z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanymi placebo. W 30 takich pracach przebadano 3364 pacjentów. Wszystkie artykuły były oceniane przez autorów z prac uzyskiwano dane i je sumowano. W obu grupach pacjentów immunokompetentnych i o upośledzonej odporności, leczenie acyklowirem wykazywało wysoki stopień klinicznej skuteczności. Żadne z badań nie wykazywało statystycznie znamiennych różnic w odsetku występowania poważnych i łagodny

To jest tylko fragment artykułu. Aby przeczytać całość, przejdź do Czytelni medycznej.