Świąd odbytu – przyczyny i diagnostyka wspomagająca leczenie

Mirosława Gałęcka, *Anna M. Basińska, Anna Bartnicka

Streszczenie
Doniesienia literaturowe sugerują, że problem świądu odbytu może dotyczyć nawet 5% populacji. Wiadomo, iż świąd odbytu może być objawem bardzo zróżnicowanych chorób, zarówno zapalnych, nowotworowych, zakażeń (bakteryjnych, grzybiczych, pasożytniczych), może być też spowodowany chorobami dermatologicznymi, alergicznymi lub ogólnoustrojowymi (np. cukrzycą), a nawet zaburzeniami psychicznymi. Badania epidemiologiczne związane z ustaleniem częstości występowania świądu odbytu oraz jego przyczynami są prowadzone rzadko. Niestety u wielu pacjentów trudno jest wskazać konkretną przyczynę uporczywych i obniżających jakość życia dolegliwości. W związku z tym często pacjent jest leczony objawowo, a nie przyczynowo. W takich przypadkach zasadne jest zatem rozważenie przeprowadzenia rozszerzonej diagnostyki, w oparciu o szczegółowy wywiad oraz najnowsze doniesienia literaturowe. Zastosowanie nowych metod diagnostycznych związanych z oceną mikrobioty jelitowej, również grzybów pleśniowych i drożdżopodobnych, oraz parametrów odporności śluzówkowej i stanu zapalnego może zdecydowanie pomóc w ustaleniu przyczyn świądu odbytu oraz jego leczeniu. Dodatkowo indywidualnie dobrana dieta i celowana probiotykoterapia mogą korzystnie wspomagać leczenie zasadnicze, np. pacjentów proktologicznych.

Summary
Literature reports suggest that the problem of pruritus ani may affect up to 5% of population. It is a known fact that anal pruritus may be a sign of a variety of diseases, including inflammation, cancer, infections (bacterial, fungal or parasitic), as well as skin conditions, allergic, systemic (e.g. diabetes), and even mental diseases. Epidemiological research to determine the incidence and the causes of pruritus ani is sparse. Unfortunately, it is difficult to identify the cause of these persistent, life quality lowering symptoms in many cases. Therefore, patients often receive symptomatic instead of causative treatment. It seems reasonable to consider extended diagnosis in such cases, based on a detailed medical history and the latest literature reports. The use of new diagnostic methods involving an assessment of intestinal microbiota, including moulds and yeast-like fungi, as well as mucosal immunity and inflammatory parameters may definitely help determine the causes of pruritus ani and allow for treatment initiation. Furthermore, the primary treatment may be supported by an individually composed diet and targeted probiotic therapy e.g. in proctological patients.

To jest tylko fragment artykułu. Aby przeczytać całość, przejdź do Czytelni medycznej.