Wstępna ocena działania lakierów w profilaktyce próchnicy u dzieci 12-letnich

Światowa Organizacja Zdrowia wytyczyła cele na rok 2010, w odniesieniu do dzieci 12-letnich średnia liczba PUW powinna wynosić nie więcej niż 1 (1). Osiągnięcie takiej redukcji próchnicy wymaga wdrożenia szeroko zakrojonych programów profilaktycznych (2), ponieważ badania epidemiologiczne wskazują na brak sukcesu w realizacji założeń na rok 2000 w tej grupie wiekowej (1, 3, 4, 5). Województwo podlaskie należy do regionów o najwyższych wskaźnikach PUW i bardzo dużych potrzebach leczniczych, co zostało potwierdzone niniejszym badaniem. Profesjonalna profilaktyka przy zastosowaniu lakierów jest skutecznym sposobem redukcji próchnicy i powinna być szeroko stosowana.

W badaniu dokonano oceny skuteczności przeciwpróchnicowego działania różnych lakierów. Zastosowano lakier Fluor Protector zawierający 0,1% fluoru w formie pochodnej fluorosilanu, który jest uznanym środkiem w profilaktyce próchnicy w każdym wieku (6, 7, 8). Drugi lakier to Cervitec, w którym czynnikiem przeciwbakteryjnym są: chlorheksydyna w stężeniu 0,1% i 1% tymol. Jest on polecany przez producenta w tych zębach, w których brak jest wskazań do lakowania i u osób ze złą higieną jamy ustnej. Jako trzeciego użyto lakieru Seal & Protect, który dzięki technologii nanofilerów ma zastosowanie w znoszeniu nadwrażliwości zębiny i zapobieganiu powstawania ubytków w okolicy przydziąsłowej. Zawarty w nim hydrofluorek cetylaminy oraz triklosan powinny sprzyjać redukcji próchnicy także na innych powierzchniach zębów. Oprócz materiałów producenta w piśmiennictwie istnieje niewiele doniesień na temat tego lakieru (9).

Badaniem objęto 40 uczniów szkoły podstawowej w Białymstoku, były to dzieci w wieku 12 lat pozostające pod opieką szkolnego gabinetu stomatologicznego. Przebadano 14 chłopców i 26 dziewcząt. Aplikacji lakieru dokonywano w odstępach 3 miesięcy po uprzednim oczyszczeniu zębów pastą i szczoteczką na kątnicę. Zabiegi łączono z instruktażem jamy ustnej. Lakiery nanoszono w poszczególnych kwadrantach jamy ustnej, dolny prawy pozostawiono jako kontrolny. Przed rozpoczęciem badania, po 6 oraz po 12 miesiącach (dla populacji 38 uczniów) oceniano liczbę PUW dla całej jamy ustnej i w poszczególnych kwadrantach, wyliczano intensywność próchnicy. Dane zostały opracowane statystycznie za pomocą testu kolejności par Wilcoxona.

W badanej grupie frekwencja próchnicy wynosiła 100% i była wyższa niż na początku lat 90, kiedy frekwencja próchnicy dla dzieci 12-letnich z miasta Białegostoku wynosiła 88,30% (10). Intensywność próchnicy dla wszystkich wyrzniętych zębów stałych przed rozpoczęciem badania wynosiła 6,35, liczba PUW 254, przy czym P = 158 W = 95 U = 1 (nie brano pod uwagę 8 zębów usuniętych ze wskazań ortodontycznych). Niski wskaźnik lecz

To jest tylko fragment artykułu. Aby przeczytać całość, przejdź do Czytelni medycznej.