Wyniki leczenia operacyjnego odleżyn okolicy guza kulszowego
© Borgis - Nowa Medycyna 9/2000
Elżbieta Gmitrzak-Trzeszczkowska, Krzysztof Wasiak, Radosław Słowiński
Odleżyny to problem nadal obecny u pacjentów po urazie rdzenia i pacjentów przewlekle chorych. Są bardzo częstym późnym powikłaniem u blisko 30% pacjentów po urazie rdzenia. Odleżyny są przyczyną dużego odsetka zachorowalności, opóźniają o wiele miesięcy proces leczenia, a nawet stanowią zagrożenie życia (1, 2, 5, 9).
Leczenie chirurgiczne odleżyn jest obecnie uznanym i dobrze opracowanym postępowaniem (1, 3, 5, 6). Leczenie operacyjne owrzodzeń odleżynowych ma za zadanie:
– wycięcie odleżyny w całości,
– wyrównanie wyniosłości kostnej,
– pokrycie ubytku tkankami pełnowartościowymi, zszytymi bez napięcia,
– zapewnienie jak najcieńszej blizny,
– zapewnienie wydolnego drenażu w czasie gojenia (1, 5).
Odleżyny mogą powstawać w każdym miejscu, w którym mechaniczny ucisk na tkanki przekracza wartość ciśnienia włośniczkowego (ok. 40 mmHg) i trwa nieprzerwanie przez pewien czas, doprowadzając do martwicy komórek (1, 2, 9).
Na oddziale septycznym Centrum Rehabilitacji od wielu lat prowadzi się leczenie operacyjne odleżyn o różnej lokalizacji.
Praca niniejsza zajmuje się wynikami leczenia operacyjnego odleżyn okolicy guza kulszowego. Często odleżyny te występują jako towarzyszące odleżynom o innym umiejscowieniu, szczególnie u pacjentów wyniszczonych, w ciężkim stanie ogólnym. W większości przypadków występują jednak u pacjentów, których pozycją życiową jest wózek inwalidzki.
Od 1991 r. do marca 2000 r. na oddziale septycznym zoperowano 31 pacjentów, u których wykonano 38 zabiegów operacyjnych. W tej grupie było 24 mężczyzn i 7 kobiet. W tabeli 1 przedstawiono wiek pacjentów.
Tabela 1.
| Grupy wiekowe | |||
| do 18 r.ż. | do 30 r.ż. | 30-40 r.ż. | powyżej 40 r.ż. |
| 2 | 9 | 13 | 7 |
W tabeli 2 podano schorzenia podstawowe pacjentów, leczonych z powodu odleżyn okolicy guza kulszowego.
Tabela 2.
| Choroba podstawowa | Ilość |
| 1. Tetraplegia po urazie w odcinku szyjnym kręgosłupa | 4 |
| 2. Paraplegia po urazie kręgosłupa piersiowego do Th 6 | 4 |
| 3. Paraplegia po urazie kręgosłupa piersiowego poniżej Th 6 | 10 |
| 4. Paraplegia po urazie kręgosłupa lędźwiowego | 7 |
| 5. SM | 1 |
| 6. MMC | 5 |
Z tabeli 2 wynika, że zdecydowanie przeważają pacjenci z porażeniem kończyn dolnych po urazie kręgosłupa w odcinku piersiowym i lędźwiowym.
Z 35 pacjentów po urazie rdzenia u 6 odleżyna była operowana w okresie 2 lat od wypadku, u 11 pacjentów w okresie od 3 do 10 lat, u 5 chorych w okresie od 11 do 20 lat, a u 3 w okresie dłuższym niż 20 lat od urazu. Średni czas między urazem a operacją odleżyny wyniósł 7 i pół roku (tab. 3).
Tabela 3.
| Czas od urazu d To jest tylko fragment artykułu. Aby przeczytać całość, przejdź do Czytelni medycznej. |